Oranjeblauw

De telefoon gaat op Soestdijk
het is voor hare majesteit
met mij hier hoogheid zegt een stem
die zij uit duizenden herkent
spreekt u maar zegt ze en god weet wat ze denkt

wanneer ze oplegt is haar thee al koud
ze staart naar buiten de dag nog lauw
de tuin vervaagt achter het glas
en ook dat beeld versluimert zacht
in zoete dromen over hoe het was

zo zweeft ze verder ongestoord
totdat ze kinderstemmen hoort
het huis lijkt plotseling te klein
er sneuvelt kostbaar porselein
dat brengt geluk denk ze uit drakenstijn

en jawel hoor daar is iedereen
we blijven eten oma roept er een
er worden stoelen bijgezet
er klinken salvo’s van de pret
dan valt er een stilte voor het gebed

nadat ze weg zijn uitgewuifd
laat ze passant haar hondje uit
maar amper halfweg eerste boom
rinkelt opnieuw de telefoon
nogmaals het landsbelang weer die persoon

het hondje blaft teleurgesteld
er wordt ook zo vaak opgebeld
en altijd weer diezelfde stem
waar ze waarschijnlijk nooit aan went
met mij hier hoogheid het is nogal dringend

geloof me ik ben een nachtuil
die soms krast doch als ik een nachtegaaltje was
dan zong ik nu vol animo
op het terras incognito
een afscheidsliedje voor als cadeau

Tekst: Dimitri Van Toren
Muziek: Dimitri Van Toren
LP/CD: Scene rustique
Ingezonden door Jaap de Vries